Vorige week dinsdag is tot ons grote verdriet onze golden retriever Max overleden. Max heeft een zeer respectabele leeftijd van 14 jaar en 10 maanden bereikt, maar toch komt zo’n afscheid altijd veel te vroeg.
Afscheid
Maandagavond zei mijn man dat Max geen zin had om mee uit te gaan, maar het was vrij koud en op dat soorten moment bleef hij liever met zijn bips voor de houtkachel liggen.
Dinsdagochtend kwam mijn man mijn een kus geven voor hij naar het werk ging en zei toen dat we waarschijnlijk die dag toch de dierenarts voor Max moesten bellen omdat het tijd was.
Dus ik vroeg hem waarom hij dit dacht. Max wilde niks, niet eten, niet lopen, alleen maar liggen. Dus ik zei al laat hem maar liggen, misschien is hij niet zo lekker. Max lag graag in de tuin en had daarvoor een lekkere dikke dons jas gekregen die wij hem elke dag aantrokken, op deze manier kon hij lekker zijn gang gaan in de tuin zonder het koud te hebben.
Ik besloot voor het werk nog even bij Max te kijken, maar hij lag lekker te slapen en te snurken, tilde nog een keer zijn kop op en sliep weer verder. Dus ik dacht ik laat hem maar, hij zal zich misschien niet zo lekker voelen.
Daarna ben ik voor een paar uurtjes naar het werk vertrokken.
Toen ik net na de middag thuis kwam, besloot ik direct weer bij Max te gaan kijken en trof hem dood aan. De grond verdween onder mijn voeten en ik heb huilend mijn man opgebeld met de vraag of hij naar huis kon komen.
Voor ik uitgesproken was zat mijn man al in de auto om naar huis te komen.
Crematorium
Samen hebben wij nog afscheid genomen van Max, daarna heeft mijn mijn de jas van Max uitgetrokken en hem in de auto gelegd. We hadden het crematorium al gebeld en konden Max brengen. Dit is echt de zwaarste rit uit mijn leven geweest.
Bij het crematorium aangekomen werd Max op een verrijdbare tafel gelegd en daarna naar binnen gebracht. Terwijl met een vrouw aan het praten waren om onze wensen van de crematie door te geven, werd Max netjes opgebaard zodat we na het gesprek definitief afscheid van hem konden nemen.
Mijn man die zich tot dit tijd de hele tijd goed hield stortte in elkaar bij het laatste afscheid. We hebben Max nog even tussen ons in vastgehouden en zijn daarna met de tranen op onze wangen vertrokken. Terug naar een leeg huis.
Kleine troost
Nou ja helemaal leeg is ons huis natuurlijk niet, we hebben hondje Evy nog en onze katten Fenna, Zoë en Guus, maar toch de plek van Max zal altijd leeg blijven.
We hebben alle diertjes de kans gegeven afscheid te nemen van Max. Evy snuffelde nog even en liep weg, Fenna heeft even gekeken en liep weg net als Zoë, maar Guus is tussen de poten van Max gaan liggen en bleef kopjes geven, dit ging echt door merg en been.
De dag nadat we afscheid hadden genomen van Max vond ik in mijn mail een verzoek tot samenwerking. In eerste instantie dacht ik nu even niet, maar toen ik las wat het was dacht ik dit heeft zo moeten zijn.
Het verzoek was het reviewen van een fluffy hondenmand.
Een paar dagen later kwam de fluffy hondenmand binnen en het duurde nog geen 5 minuten na het uitpakken voor Evy er al in lag. Ook de poezen konden deze kleine troost wel waarderen, maar Guus is degene die het liefst de hele dag in het mandje voor de houtkachel ligt.
Fluffy
De mandjes van Happy Animal.nl zijn super comfortabel en zacht, het is jammer dat het mandje te klein is ander ging ik er zelf in liggen.
Ze zakken als ware in het mandje weg waardoor ze heel comfortabel liggen en er het liefst niet meer uitkomen. Evy lag altijd graag op de bank, maar sinds dit mandje vlak bij de houtkachel staat is er niet meer uit te branden. Ze ging altijd graag mee wandelen, maar nu verkiest ze het mandje boven een lange wandeling.
Dit betreft een betaalde  samenwerking tussen Happy Animal.nl en puur koken
