Vanmorgen stond ik vroeg op. De zon scheen al zacht door het keukenraam en ik wist: vandaag moest ik even naar de vijgenboom. Het is zo’n klein ritueel geworden: kop koffie in de hand, slippers aan, en naar de hoek van de tuin waar de vijgen ieder jaar opnieuw hun zoete geheim prijsgeven. En jawel hoor – daar hingen ze, alsof ze op mij gewacht hadden. Paars glanzend...
