New York deel 2

In New York deel 1 konden jullie het begin van onze reis naar deze waanzinnige stad lezen. In deze blog wil ik jullie vertellen hoe makkelijk het is om van JFK Airport naar Manhattan te komen. En de eerste indrukken van deze stad.

JFK Airtrain

Eenmaal door de immigratie en douane en onze koffers in ontvangst te hebben genomen was het tijd om naar ons hotel te gaan.
We hadden thuis al uitgezocht wat de beste optie zou zijn. Het snelste zou de taxi of Uber zijn, maar dit was ook gelijk de meest duurste optie. Voor een taxi naar Manhattan betaal je $52 daar komt nog $9,50 tol en $0,80 tax bij. Al met al een duur grapje. De Uber is nog duurder, hier zit je al gauw tussen de $90 en $140. Wel heb je met deze opties een prachtige eerste zicht op de skyline van New York te pakken.
Wij kozen te kiezen voor de Airtrain en de metro, en dit was ook een hele belevenis.

Wanneer je op JFK bent volg je de bordjes naar de Airtrain, deze staan echt overal aangegeven en dit kan echt niet mis gaan.
Neem vervolgens de Airtrain naar Jamaica station en stap daar uit. Wil je naar Manhattan dan loop je naar de metro en kies je de E lijn, deze brengt je regelrecht naar Manhattan. Kijk zelf even bij welk station je hotel ligt zodat je op tijd uitstapt.

Handig weetje: Je betaalt de airtrain achteraf, dus je stapt eerst in en op Jamaica station betaal je $7,75 per persoon. Ga je verder met de metro dan koop je heel eenvoudig een metrokaart, je kan deze gelijk combineren door $7,75 + $2,50 voor de metro te kopen, dan heb je gelijk voor je eerste metrorit geld op je metrokaart staan.
Ga je vaker met de metro dan kan je op bijna elk metrostation je metrokaart opladen, dit kan met een creditcard of met contant geld.

Manhattan

Onze hotel lag vlak bij metrostation 42th Street, hierna was het nog 5 minuutjes lopen naar ons hotel, echt ideaal.
Onze mond viel open van verbazing toen wij het metrostation uitkwamen, wat een chaos, wat een drukte, wat een herrie, maar wat is dit fantastisch!!
Het hotel was snel gevonden en ook het inchecken ging super snel. Wij kregen onze kamersleutel en zochten onze kamer op de 26e verdieping op, wauw!!

Onze hotelkamer lag precies aan de kant van Times Square en dus hadden wij een fantastisch uitzicht op alle wolkenkrabbers en de chaos beneden ons. Gelukkig waren de ramen dik genoeg en hadden wij geen last van al het getoeter en de sirenes op onze hotelkamer, de gordijnen waren verduisterend, dus ‘s nachts lagen wij niet wakker van de vele billboards rondom onze hotelkamer.

Na deze eerste indrukken en de lange reis besloten we eerst even een power napje te doen en ons wat op te frissen.
Een uur later zag de wereld er alweer heel anders uit en dus besloten wij om Times Square eens te gaan verkennen.

Het begon langzaam donker te worden en overal waar wij keken gingen de lichten aan. Het leek om 10 uur ‘s avonds wel alsof het midden op de dag was.
We hebben wat rondgelopen over Times Square, de vele drugsdealers afgewimpeld en uiteindelijk een leuk restaurantje gevonden waar we een lekker hapje hebben gegeten.
Om 22.00 uur begonnen we erg moe te worden (het was op dat moment 4 uur ‘s nachts in Nederland en dus waren we op een uurtje slaap na bijna 24 uur wakker), dus zijn we teruggelopen naar ons hotel, hebben nog even een aflevering van een serie die wij aan het volgen zijn op Netflix (Undercover) gekeken en zijn we daarna ons bed ingedoken.

Ontbijten en koffie

Lang leven de jetlag was ik de volgende morgen om half 6 klaarwakker, ik heb wat gelezen, ben toen onder de douche gedoken en begon toen wel heel veel zin te krijgen in koffie. Mijn man sliep nog, dus ben ik naar de Starbucks gelopen die naast ons hotel lag, bestelde twee koffie en gaf mijn man een heerlijke koffie op bed. Hij was ondertussen ook wakker geworden en na wat Amerikaanse tv gekeken te hebben begonnen we ook trek in ontbijt te krijgen.

Eten in New York is niet zo moeilijk, elke 10 meter vind je wel weer een ander restaurant waar je heerlijk kunt eten. En aangezien het voor een New Yorker heel normaal is om buiten de deur koffie te drinken maar ook te ontbijten, struikel je ook over de restaurantjes waar je heerlijk kunt ontbijten.

Wij vonden op 100 meter van ons hotel een fantastische Amerikaanse diner waar ze ook ontbijt op de menukaart hadden staan. Binnen kregen we een tafeltje toegewezen, werden er glazen water op tafel gezet en kwam iemand vragen of wat iets wilde drinken. ‘s Morgens moeten wij allebei goede koffie hebben, dus bestelde we allebei koffie.

Gratis bijvullen

Na een blik op de menukaart geworpen te hebben wisten we ook al snel wat we wilde ontbijten, een sunny side up eitje met ham en kaas gaat er altijd in. Ondertussen bleven ze onze koffie bijvullen, kopje bijna leeg hop daar stond weer iemand met een koffiepot in de hand ons kopje bij te vullen. In veel Amerikaanse diners hoef je maar 1x een drankje te betalen en kan je het daarna onbeperkt (laten) bijvullen. Mijn man (coffee adict nummer 1) was dus erg gelukkig en liet zijn kopje een keer op 6 bijvullen voor hij het ook wel genoeg vond.
Het ontbijt in deze diner beviel ons zo goed dat wij elke dag terug zijn gegaan om hier te ontbijten.

9/11 Memorial

De buikjes vol op na de eerste toeristische plek. Hier wilde wij allebei al heel lang naar toe en we hadden thuis dan ook al besloten dat dit het eerste zou zijn waar we naar toe zouden gaan, het 9/11 memorial.

Het 9/11 museum is alleen op donderdag t/m zondag open en wij waren daar op dinsdag.
Terwijl wij uit de metro stapte zagen we het nieuwe One World Trade Center al voor ons liggen en al snel zagen we de plek waar eerst een toren stond.

Hier werden wij toch wel even stil, iedereen was stil, je hoorde geen vogels, kinderen hielden hun mond echt heel bijzonder. Al snel kwamen bij mij het besef en ook de tranen, het besef dat je op de plek staat waar het zo mis ging, waar mensen de dood vonden en waar zoveel verdriet en wanhoop was. Dit kwam echt even binnen. We liepen rustig langs beide monumenten en hielden af en toe stil om een foto te maken. Ik zei tegen mijn man dat het zo onnatuurlijk voelde om hier foto’s van te maken, maar toch doe je het.

Nadat we een rondje langs beide monumenten hadden gelopen had ik echt de behoefte om weg te gaan van deze plek. We zijn even een stukje van de monumenten afgegaan en hebben in een kleine bistro een kop koffie gedronken. Nadat de emoties weer wat tot bedaren waren gekomen zijn we weer terug gelopen naar het monument want we wilde graag naar boven in het One World Trade Center.

One world trade center

We waren vergeten om een tijdslot te reserveren en dus hoopte we dat er nog tickets voor die dag beschikbaar waren. We hadden een sight seeing pass aangeschaft en dit gaf ons “gratis” toegang tot het Observatory. Omdat we geen tijdslot hadden moesten we 20 minuutjes wachten tot we naar binnen konden, maar rondom het WTC is zoveel te zien dat de tijd binnen no time voorbij was.

Eenmaal binnen moet je eerst door de security heen, dit is eigenlijk hetzelfde principe als je op Schiphol ziet. Je legt je riem, losse spullen in je zakken, je tas, je jas en je schoenen in een bak, deze gaat door een scanner heen, jij zelf loopt vervolgens ook door een scanner heen en dat is het.
In bijna alle musea’s moet je eerst door de security heen voor je naar binnen mag.

Observatory

Na de security loop je met een groep mee naar de liften en als iedereen binnen is spurt de lift 108 verdiepingen omhoog. Hier merk je dus helemaal niks van en met 38 seconden sta je 108 verdiepingen hoger.
Je wordt door een vriendelijke dame meegenomen naar de Observatory en staat vervolgens tegen een zwart doek aan te kijken. Als iedereen er is wordt het doek weggetrokken en krijg je een eerste blik op New York vanaf 108 verdiepingen hoog….WAUWW!
Hierna neemt de mevrouw je verder mee het Obsevatory in en kan je rustig rond lopen langs de ramen. Je komt echt ogen te kort, wat waanzinnig mooi zeg.

Het enige jammere is dat je de hele tijd achter dik glas loopt en foto’s maken daardoor bijna onmogelijk is. Ik heb de foto’s dan ook behoorlijk moeten bewerken voor ik ze kon plaatsen.

Wat ons niet werd verteld is dat de torens zo hoog zijn dat deze bewegen op de wind. En dus is het alsof je op een schip loopt die midden op zee vaart, je moet dus echt wel een beetje zeebenen hebben.
Aangezien ik die niet heb zag ik binnen de kortste keren groen van misselijkheid. Gelukkig had ik reistabletjes en een flesje water bij me en kon ik een reistabletje innemen, hierna ging het gelukkig snel beter en konden we verder genieten.

We hebben hier zo’n anderhalf uur rondgelopen, telkens van de ene in de andere verbazing vallend en telkens roepend, ohhh en ahhhh, kijk daar eens, moet je dat zien! Het was echt waanzinnig.
Heb je hoogtevrees dan moet je je zelf afvragen of dit wel iets voor jou is, als je recht vooruit kijkt zie je heel erg veel, maar kijk je een keer naar beneden dan is het echt heel erg hoog.